Aşk üstüne...

Aşk sırdır... Ifşa olunma noktasında gözden kaybolan değerlerin kendi iç aynasına aksi, bu aksin de baktığın zamanlara yansımasıdır. Zamanın zaman içinde kaybı veyahut kazanmışlığı noktasındaki, pozitif veya negatif degerli tamsayının karar asamasındaki sır, ana sırrın ifsa boyutundaki kararsızlığıyla iliskilidir veya sabit olusundaki kararlılığıyla... Bu, tamamen olmamakla beraber, özdeki bakışın kendi inisyatifi dahilindedir. Zira, iradenin kendini en has sekliyle ifade ettigi demlerden biri, yol ayrımındaki karar zamanlarına tekabul eder. Karar, kesin nitelik taşır, net ve samimidir. Ya kabul ve inanç vardır ya red ve şüphe. Üçüncü ihtimal, sırrın açiğa vurulma şartıyla kabuludur. Bu, samimiyetsiz ve tehlikeli oldugu gibi sonuçsuzdur. Ne zaman ki ateş, tek kişinin, kendinde bulunani teke indirgeyip yaktığı ve yandığı şeyden farklı bir hal alır, aşk söner. Yanan ateşse yakmaz. Çünkü yanmak son aşamadır. Zaten aşk, yanmayan bir ateşte yananlarla erimektir. Gözlerin şahit edildigi ve yanmayan alevlerin ışığının zifiriye vurulması değil. Ask sırdır ve ne zaman ki sır biter, tek biter; ne zaman ki tek biter, özde anlaşılır ki ask hiç başlamamıştır... Geçmis ola...  (zeliha aslan)